بهداشت حنجره در آواز

بهداشت حنجره در آواز

آناتومی و فیزیو لوژی دستگاه تنفس:

تنفس فرآیندی است که از طریق آن، بدن برای تولید انژی، اکسیژن کسب می کند و دی اکسید کربن را دفع می کند.

هوا از طریق بینی یا دهان وارد شده و از طریق نای (لوله هوا) به طرف نایژه ها (راه های هوایی تحتانی)، نایژک ها (راه هایی هوایی کوچکتر) و ریه ها می رود. نایژک ها به کیسه های هوایی ختم می شوند که در اطراف آنها رگ های خونی قرار دارند. در اینجا اکسیژن وارد خون شده و دی اکسید کربن از خون به ریه ها برمی گردد تا به خارج رانده شود. حلق و حنجره (که حاوی طناب صوتی برای تولید صدا می باشد) نیز در مسیر راه های تنفسی قرار دارند.

1. حفره بینی
2. .حفره دهان
   
3. اپی گلوت
4. .حنجره 
5. حلق 
6. .طناب صوتی 
7. .نای 
8. .ریه 
9. .نایژ کها 
10. نایژ
11. دیافراگم

 عضلات زیادی در روند تنفس دخالت دارند. تعدادی از عضلات که سبب بالا بردن قفسه سینه می شوند به عضلات دمی، و آن تعداد از عضلات که سبب پایین آوردن قفسه سینه می شود، به عضلات بازدمی طبقه بندی می گردند. عضله دیافراگم با حرکت رو به پایین و رو به بالا سبب افزایش و کاهش طول قفسه سینه می شود. عضلات بین دنده ای ،عضله جناغی چنبری پستانی و عضله راست شکمی نیز در تغییر حجم قفسه سینه دخالت دارند.

آناتومی فیزیولوژی حنجره:

تولید صدا در انسان توسط حنجره است که از سومین تا ششمین مهره گردن امتداد دارد. حنجره در بالا به وسیله سوراخ فراخی به پایین حلق باز می شود و در پایین به نای می پیوندد.

داربست سخت و محکم حنجره، سیستمی متشکل از چندین غضروف و یک استخوان به نام لامی یا هیوئید (hyoid) است. غضروف ها شامل سه غضروف فرد به نام های غضروف های هرمی (Arytenoid) قرنی (Cornicuiate) و میخی (Cuneiform) می باشند .

جلوی گردن تیروئید، که بزرگ‌ترین غضروف حنجره است قرار دارد. این غضروف از دو ورقه تشکیل شده است که ورقه ها در جلو به هم چسبیده و زاویه هایی درست می کنند. غضروف هرمی دو زائده دارد، قسمت قدامی غضروف، زائده صوتی (Vocal Process) نام دارد که هر یک از طناب های صوتی حقیقی از عقب به زوائد صوتی این غضروف ها می چسبند و در جلو نیز به هم پیوسته به سطح خلفی قسمت میانی غضروف تیروئید که محل ثابتی است متصل می شوند. با حرکت غضروف های هرمی به چپ و راست طناب های صوتی از هم دور یا به هم نزدیک می شود.

غضروف های حنجره:

1.  اپی گلوت
2. استخوان لامی
3. غشای تیروئید
4. شاخ فوقانی غضروف تیروئید
5. تیغه غضروف تیروئید
6. غضروف قرنی
7. غضروف هرمی
8. ربات صوتی
9. رباط انگشتری
10. شاخ تحتانی غضروف تیروئید
11. غضروف انگشتری
12. نای

دو گروه عمومی عضلات در ارتباط با حنجره وجود دارند. عضلات حنجره های خارجی، که در امر حرکت حنجره به عنوان یک واحد دخالت دارند و عضلات حنجره ای داخلی، که سبب تحرک طناب های صوتی می شوند. اکثر عضلات خارجی به استخوان لامی وصل می شود و به گروه های عضلات بالا برنده حنجره و عضلات پایین آورنده حنجره تقسیم می شود. عضلات بالا برنده حنجره ساختار عضلانی کف دهان را تشکیل می دهند و عضلات پایین آورنده حنجره عمدتاً عضلات نواری شکلی هستند که در قسمت فوقانی از استخوان لامی و در قسمت تحتانی از استخوان جناغ و کتف منشا می گیرند.

عضلات حنجـره های داخلی را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

دسته اول:

که دور کننده دو طناب صوتی هستند شامل یک جفت عضله انگشتری – هرمی خلفی می باشند که انقباض این عضلات سبب دور شدن طناب های صوتی می شود.

دسته دوم:

عضلات نزدیک کننده طناب های صوتی هستند شامل یک جفت عضله انگشتری – هرمی طرفی یک جفت عضله تیروئید و یک عدد عضله بین هرمی می باشند.

دسته سوم:

عضلات کشنده طناب های صوتی هستند از شل شدن طناب های صوتی جلوگیری می کند آنها را به حالت صاف و کشیده نگه می دارند و شامل یک جفت عضله انگشتری -تیروئید و بخش داخلی عضله تیروئید- هرمی (که عضله سوتی نامیده می شود) می باشند.

در قسمت فوقانی طناب های صوتی حقیقی، فضایی به نام بطن حنجره ای وجود دارد که درست بالای آن طناب های صوتی کاذب دیده می‌شوند.

نمای حنجره:

1. طناب صوتی حقیقی
2. طناب صوتی کاذب
3. چین آرای اپی گلونئید
4. دهانه مری
5. نای
6. راس غضروف هرمی

عملکرد های فیزیولوژیکی حنجره، شامل محافظت از راه هوایی در برابر ورود ذرات غذا و سایر عناصر نامطلوب، شرکت در فعالیت تنفسی و تولید صدا است.

به ‌طور کلی نتیجه ارتعاش جسم مادی صوت است و هرگاه یک جسم مادی با سرعتی کم یا زیاد به ارتعاش در آید از آن صوت حاصل می شود. هر چه رفت و آمدهای جسم مادی منظم تر باشد صدای حاصله به اصوات موسیقایی نزدیک تر خواهد بود.

با  عمل دم هوا وارد گلو سپس وارد حنجره می شود و در هنگام خروج از ریه ها در خلال بازدم نیز

از حنجره عبور می نماید. در هنگام تنفس، تارهای صوتی از هم جدا هستند، هنگام صحبت کردن یا

آواز خواندن آن ها به هم می چسبند.

هرچه تارهای صوتی سفت‌تر کشیده شوند و کوچکتر باشند سریعتر مرتعش می شوند و

صدای با فرکانس بالاتر ایجاد می کنند.

در طی خروج هوا از ریه ها عملکرد طناب های صوتی حنجره به صورت لرزش می باشد که

برخورد آنها با یکدیگر و بسته شدن آنها و بیرون رانده شدن توده های هوا توسط این طناب ها،

صوت تولید می کند.

برای دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

بهداشت حنجره در آواز بهداشت حنجره در آواز آناتومی و فیزیو لوزی دستگاه تنفس آناتومی و فیزیو لوزی دستگاه تنفس غضروف های حنجره غضروف های حنجره آناتومی و فیزیو لوزی دستگاه تنفس آناتومی و فیزیو لوزی دستگاه تنفس بهداشت حنجره